Bakje ricotta in de koelkast staan? In een flits maak je er een taartje voor op de brunchtafel van. Bijna Pasen!
Lees verder...
De Sint is al geweest, de Kerstman komt eraan. Mooi excuus om met glimmende, rode cranberry’s te gaan bakken. Ho, ho, ho.
Lees verder...
Nog niet iedereen weet het, maar chocolade is dikke maatjes met rozemarijn. Breng ze samen en het wordt een bitterzoete bedoening, die herinneringen aan winterse wandelingen door uitgestrekte dennenbossen naar boven laat komen. Met een paar korrels grof zeezout erbij wordt het gezelschap helemaal bijzonder. Deze monsterlijk lekkere taart is zo gemaakt, maar moet wel een paar uur opstijven in de koelkast. Niet ongeduldig worden, het smaaktrio is de moeite van het wachten waard.
Lees verder...
In Bologna heb ik mijn buikje aardig rond gegeten. Hoe kan het ook anders in een stad met de bijnaam ‛la grassa’. Letterlijk vertaald: ‛de vette’. Juist ja. Na een antipasto, primo en secondo zwichtte ik vaak nog voor de lokale toetjesspecialiteit: torta di riso. Een smeuïge taart op basis van in melk gekookte risottorijst. Dat Italianen graag vasthouden aan traditionele recepturen is algemeen bekend, maar blijkbaar is er veel mogelijk binnen de rijsttaartregels –
Lees verder...
Dat is wennen zeg, die kou. Trui aan, jasrits dicht, sjaal om – mijn zwierige topjes met risico op onderkoeling laat ik vol weemoed in de kast liggen. En terwijl de buitentemperatuur onaangenaam blijft dalen, groeit mijn trek in stevige kost met de volle en warme smaken van de herfst. Eén van mijn lievelings: peer met gember en chocolade. Helemaal als ik er een stel geurige muffins mee bak. Kop hete thee erbij, met een
Lees verder...
Het lijkt wel iets chronisch. Elk jaar in september hoor ik een stemmetje in m’n hoofd schreeuwen: ik WIL weg! Toegegeven, die schreeuwerd houdt eigenlijk het hele jaar door zijn kop niet, maar in september neemt zijn stemvolume met nog een paar decibel toe. Diagnose: dwangmatige reiskriebels. Remedie: vlucht boeken, koffers pakken en gaan. Waarheen? Dat zegt het stemmetje dan weer niet. Zolang het maar een voor mij nieuw te ontdekken plek op deze aardbol
Lees verder...
Je kent ze vast wel; die dubbelgebakken, harde, langwerpige amandelkoekjes. Italiaanse koekenbakkers noemen ze cantuccini, Marokkaanse koekenbakkers noemen ze fekkas. Dezelfde koekjes, maar dan met een ander naampje. De extra smaakmakers die de bakker in kwestie door het koekjesdeeg mengt, verraden of je nou op een cantuccino of een fekka bijt. Citroenzest, rozijnen, anijs, sesamzaad, oranjebloesemwater… Deze exemplaren zijn met chocolade, en je moet lekker zelf weten welk naampje je ze geeft.
Lees verder...
Et voilà! Een gezonde(re) versie van mijn wortelcake die het altijd errug goed doet op feestjes en partijen. Anders dan in mijn klassieke recept, gebruik ik geen tarwebloem maar volkoren speltmeel, geen boter maar kokosolie, en geen kristalsuiker maar ahornsiroop. Ik zeg: wortelcake als ontbijt!
Lees verder...
Sarah Britton, van het succesvolle foodblog My New Roots, plakt niet graag een label op haar gerechten. Als de basis maar plantaardig, natuurlijk en seizoensgebonden is. Écht eten, dat lekker en gezond is. Sarah: ‛Ik eet heel graag en heel veel. Ik zeg weleens voor de grap dat mijn huidige levensstijl is voortgekomen uit de wens om veel te eten en toch gezond te blijven.’ En als je eet zoals Sarah eet, kun je gerust
Lees verder...
Jawel hoor, ze zijn er weer: de felroze rabarberstengels. Klem een bos onder je arm en maak er thuis een makkelijke, snelle, rustieke crumble van. Weinig zo lekker als warme, bubbelende rabarber verstopt onder een krokant kruimellaagje met een flinke klodder room. Op smaak gebracht met gember en kokos wordt het helemaal een hemels gevalletje. Maak voor je tafelgenoten een eigen schaaltje of schep hem uit één grote schaal. Wat je ook doet, er blijft
Lees verder...