Is groter en meer altijd beter? Nu ons leven kleiner is geworden, lijken we massaal – eindelijk – te beseffen dat het juist de kleine dingen zijn die er toe doen. Of deze mindset het nieuwe normaal wordt, of dat we na corona die overtreffende trap weer gaan oprennen, wie zal het zeggen. Hoe dan ook: de kleine geluksmomentjes in ons leven hebben nu een flinke upgrade gekregen.
Lees verder...
Dit recept bewijst maar weer eens dat je ook zonder Zeeuwse bloem, lichtbruine basterdsuiker en oven een gouwe, ouwe gevulde speculaas kunt maken.
Lees verder...
Het is eigenlijk geen recept te noemen, deze dadels met amandelpasta en kaneel. Hoe dan ook, ik ben er gek op. Je mag me er zelfs midden in de nacht voor wakker maken. Om 02.00 uur, om 04.00 uur. Nachtelijk snoepen, moet kunnen toch?
Lees verder...
Zaadjes die zo vrolijk openknappen in je mond; dat hebben vijgen en anijs alletwee. Wat inhoudt dat als je ze tegelijkertijd eet, je dubbel zoveel geknetter hoort. Probeer maar eens met deze repen. En tijdens al die kleine, speelse ontploffingen zul je erachter komen dat hun smaken ook nog eens knettergoed samengaan…
Lees verder...
Of we meewilden naar een hypermarché in de Noord-Franse plaats Lille. In één dag op en neer. Om een boodschappenkar vol te laden met typisch Franse producten, die in een Nederlandse supermarkt niet te vinden zijn. Oui, bien sûuuur! Quelle bonne idéeee! En zo stapten Martine, Christien en ik twee jaar geleden de auto van Marleen in. Gewapend met lege koelboxen en uiterst doordachte boodschappenbriefjes. Inmiddels is ons supermarktbezoek over de Franse grens een jaarlijks terugkerend
Lees verder...
Een ijskoud yoghurtje als ontbijt, brrr, ik dacht het toch ff niet op zo’n kille herfstochtend. Alleen voor deze pap van quinoa stap ik mijn behaaglijke bed nog uit. Het is warm, vullend en de gebakken appeltjes met kaneel doen me terugdenken aan goede oude tijden (Moeders zelfgebakken appeltaart! Warme vanillevla! Hans en Grietje-achtig pannenkoekenhuis!). Comfort food dus. Om de dag goed mee te beginnen.
Lees verder...
Vouw een sinaasappelschilletje dubbel (met de oranje kant naar buiten), knijp er even flink in, en tada: er komt olie uit. En die ruikt me toch lékker: fris, zoet, fruitig, zonnig, vrolijk, warm. Het is dan ook niet verwonderlijk dat er speciale perserijen bestaan waar ze een hele hoop sinaasappelschillen uitpersen om de geurige, geel-oranje vloeistof uit de oliekliertjes te pakken te krijgen. 200 kilo schilletjes levert 1 kilo olie op. Om de sinaasappelolie puurder
Lees verder...
Je kent ze vast wel; die dubbelgebakken, harde, langwerpige amandelkoekjes. Italiaanse koekenbakkers noemen ze cantuccini, Marokkaanse koekenbakkers noemen ze fekkas. Dezelfde koekjes, maar dan met een ander naampje. De extra smaakmakers die de bakker in kwestie door het koekjesdeeg mengt, verraden of je nou op een cantuccino of een fekka bijt. Citroenzest, rozijnen, anijs, sesamzaad, oranjebloesemwater… Deze exemplaren zijn met chocolade, en je moet lekker zelf weten welk naampje je ze geeft.
Lees verder...
Is het nou kunst dat je kunt eten? Of eten dat er uitziet als kunst? Wie aanschuift bij de culinaire werkplaats in de Amsterdamse Staatsliedenbuurt, krijgt niet zomaar wat op zijn of haar bord gekwakt. Je prikt daar eigenzinnige creaties aan je vork, geïnspireerd op weldoordachte en vooruitstrevende eetconcepten. Achter het fornuis staat dan ook een ontwerpersduo: dan krijg je dat. Afgelopen donderdag gingen Marjolein Wintjes en Eric Meursing voor een selecte club foodies (jawel,
Lees verder...
Mijn vader is absoluut geen aardappel-groente-vlees-man. Hij eet het niet graag, en heeft al helemaal geen lol in het klaarmaken van zo’n AGV’tje. Doe hem maar exotische pot met veel kleur, smaak, en ingrediënten die hij nog niet kent en vol enthousiasme opspeurt in de schappen van toko’s. Met zorgvuldig uitgezochte authentieke recepten stelt hij complete maaltijden samen, waarmee hij familie en vrienden van steeds een ander deel in de wereld laat proeven. India, Marokko,
Lees verder...